نویسنده : حدیث
در عرصه ارتباطات و رسانه ، انواع و اقسام مختلفی از رسانه ها پا به عرصه وجود می گذارند ... رسانه هایی از جنس الکترونیک ، فضاهای مجازی و محیطی و ... شاید برایتان کمی غیر معمول باشد که در میان این انبوه انفجارهای اطلاعاتی توسط واسطهای نهایی برودکست ، نامی غیر متعارف بشنوید ... بله ... ماجرا کمی جالب می شود اگر بدانید ، ظاهر و پوشش انسانها هم یکی از انواع رسانه هاست ، البته هم قدیمی ترین و هم به نوعی تاثیر گذار ترین شان ... شاید با خواندن این یادداشت کمی بیشتر به فکر فرو رویم ... و شاید هم کمی بترسیم از اینکه چقدر پیامهای نامتعارف منتقل کرده ایم و خودمان بی خبریم ... این یادداشت را با یک گزارش خیابانی در انتها بخوانید ... واقعیتی تلخ را به سادگی فراموش کرده ایم ...
رسانه ای به نام ظاهر آدمها :
ظاهر آدمها از ابتدای شکل گیری زندگی اجتماعی انسان ، به عنوان یک رسانه ، عمل کرده است ... اساساً اگر تعریف رسانه را همان تعریف جهانی " انتقال دهنده پیام " در نظر بگیریم ، می توانیم به راحتی به این نتیجه برسیم که ظاهر آدمها واقعاً یک رسانه موثر و کار آمد است ...هر یک از ما در مواجهه با آدمهای اطراف مان در وهله اول بر اساس ظاهر و نحوه پوشش شان قضاوت می کنیم و این قضاوت اولیه ما با اینکه از روی آگاهی نبوده و تعمق ندارد ولی به شدت در ادامه رابطه موثر خواهد بود و مشخص می کند که ما چگونه میخ واهیم با فرد مقابل رابطه را ادامه دهیم ...
وقتی در محیط اداری یک فرد منضبط می بینیم که لباس مرتبی را پوشیده و سر و وضع آراسته ای را دارد ، نحوه آغاز ارتباط مان با او متناسب همین شرایط خواهد بود ... برای مثال وقتی در محیط کار با فردی روبرو می شوید که نوع پوشش و آرایش متعارف را انتخاب نکرده است ... مثلاً مردی که موهای بلندی دارد و لباسی بر تن کرده برازنده مرد ایرانی نیست ... البته در نهایت دقت و ظرافت دستی هم در ابروهایش برده است و به قولی نازک کاری کرده است ... خوب حالا وقتی شما با این منظره ( رسانه پویا و زنده) روبرو می شوید چه عکس العملی خواهید داشت ؟ اصلاً چه پیامی از آن دریافت می کنید ؟ در اینجا مطمئناً قبل از اینکه طرف لب باز کند خودتان تا حد زیادی متوجه می شوید که با چه انسانی روبرو هستید ... در نتیجه تئوری معروف سعدی شیرازی در بستر روابط اجتماعی رنگ می بازد که گفته بود " تا مرد سخن نگفته باشد – عیب و هنرش نهفته باشد "
امروز از طریق این رسانه ها به راحتی می توان بخش قابل توجهی از عیب و هنر آدم ها را پیش از سخن گفتن دریافت و از این اطلاعات در ادامه رابطه استفاده نمود ... حال که رسانه آدمها را شناختیم می توانیم اینطور نتیجه گیری کنیم که آدمهایی که در آراستن ظاهر و آرایش افراط می کنند، پیام خاصی را به همه کسانی که با ایشان مواجه می شوند ، انتقال می دهند ... اگر طرف مقابل خانمی جوان باشد ، طبیعتاً پیامی که ظاهر این خانم به هر قشر و گروهی از جامعه می دهد که اورا می بینند ؛ قابل پیش بینی خواهد بود ... اولین و بارزترین پیام این شخص می تواند این باشد که من از نظر اعتقادی فردی پایبند نیستم و روی اعتقادات اسلامی ام نمی شود حساب کرد ...
خیلی ها با همین یک پیام روابط شان را تنظیم می کنند ... در یک محیط کاری چنین پیامی به مدیر ، او را متوجه می کند که مسئولیت پذیری فرد و مهمتر تز آن اعتمادی که از جهت پایبندی به ارزشها می شود به او کرد ، تا چه حدی است ... بسیاری از مردم در قضاوت هایشان می پذیرند که فرد متزلزل در اعتقادات دینی ، چندان قابل اعتماد نیست و این محدود به روابط اداری نز نمی باشد ... بی تردید هر شخصی در مواجه با چنین خانمی که در آرایشش افراط کرده است می تواند چنین برداشتی کند ...
به خطر افتادن امنیت فردی :
پیامی که ظاهر یک خانم جوان با پوششی نا مناسب و آرایشی افراطی به خلافکاران می هد این است که وی مقاومت چندانی در برابر سوء استفاده های احتمالی نخواهد داشت ... البته این تفسیر به طور صد در صد قابل تسری به همه نیست ولی وقتی وضع اینچنین باشد نمی شود جلوی انتشار اخبار رسانه را گرفت ... پیام خود آرایی افراطی همین است و کسی که دست به چنین کاری می زند عملاً خود را برای خلافکاران جامعه تبدیل به یک هدف کرده است ...
شاید این موضوع به مذاق بعضی از خانمها خوش نیاید اما خانم های جوانی که در آراستگی ظاهر و آرایش صورت خود افراط می کنند به برخی از افراد جامعه که زمینه خلافکاری دارند ، این پیام را منتقل می کنند که طعمه خوبی هستند برای سوء استفاده ... در حاشیه یک خیابان وقتی خانم جوانی با ظاهر معمولی منتظر ماشین ایستاده باشد و در کنارش خانمی با آرایش غلیظ و نا متعارف به همین منظور توقف کرده باشد ، می بینید که میزان مزاحمت ها برای فرد دوم خیلی بیشتر از اولی است ... دلیلش هم پیامی است که افراد از ظاهر فرد دوم دریافت می کنند ...
یا مثلاً در مسائل جزئی تری مانند نحوه استفاده خانمها از پوشش ظاهری مثل ؛ مانتو ، روسری ، کفش و .. هم انتقال پیام به همین سرعت و دقت و در عین سادگی اتفاق خواهد افتاد ... مسئله پوشش و ظاهر خانم ها برای جامعه ما بسیار مهم است و خانم ها باید به ویژه هنگامی که می خواهند به تنهایی به خیابان بروند ، طوری ظهار خود را بسازند که پیام نا مناسبی را به بینندگان منتقل نکنند ...
گزارش خیابانی :
در ساعات پر ازدهام و شلوغ خیابان جام جم در پیاده روی ضلع شمال غربی در حال حرکت بودم ... ویترین های مغازه های کیف و کفش فروشی محل خوبی بود تا بتوانم چند لحظه ای را با خانم های جوانی که برای خرید به خیابان آمده بودند ( البته ظاهراً ) به گفتگو بنشینم ...در همین حال بودم که با خودم فکر کردم واقعاً انگیزه این خود آرائی های افراطی چیشت ؟ به عنوان یک زن می توانم بفهمم که هر زن جوانی در ضمیر نا خود آگاهش از توجه دیگران و از تحسین دیگران لذت می برد ... اما این که دیگران هم چه کسانی باشند مهم است ...
اینکه صاحب چند نگاه لا ابالی انسان را تحسین کنند واقعاً تا چه اندازه جالب خواهد بود ؟ ... در اولین تماس هایم کمی اوضاع برای برقرای ارتباط نا امید کننده بود ... دختر جوانی که عطرش آدم را گیج می کرد وقتی در برابر پرسشم قرار گرفت ، با کنجکاوی پرسید ؛ شمت ؟!!! و وقتی می گویم می خواهم گزارشی تهیه کنم با بی اعتنایی تمام رد می شود ...سراغ زنی رفتم که به ظاهر سن و سالش از مرز چهل سال گذشته بود ولی با این وصف آرایش صورتش دست کمی از دختران جوان نداشت ، او هم به محض شنیدن سوالم صحنه را ترک می کند ...سرانجام دختر جوانی را بعد از اینکه به وی اطمینان می دهم نام و نشانش را ثبت نی کنم ، می یابم که به سوالاتم پاسخ دهد ...
- او می گوید : " خب کلاس داره .... اگه ساده بیای بیرون همه می گن امله ... این که به آدم توجه کنن ، آدمو ببینن ، حس خوبی داره " ...
- به دختر جوان گفتم : اینکه نگاه لا ابالی که به هزار نفر دیگر هم خیره شده ، واقعاً حس خوبی به تو می ده ؟!
- دختر جوان می گوید : می دونم ولی این رو نمی دونم که چرا بدون آرایش نمی تونم بیام بیرون ، فکر کنم عادت کردم ...
- گفتم ؛ بالا خره عادت کردی یا کلاس داره ؟
- گفت : به نظرم هر دوتاش
متاسفانه حرف دختر جوان ، حرف بسیاری از خانم های ایرانی است ...گویی خروج از منزل بدون آرایش برای بانوی ایرانی به یک عادت زشت و ناپسند مبدل شده است ...
